Mgła.
Mgła sprawia, że niewiele widać.
Trudno planować trasę, widzieć szerzej, wyraźnie, ogranicza nasze pole widzenia.
Spowija w taki sposób nieuchwytny, zdając się nie być, być gdzieś dalej, a jednak otaczając i zagarniając przestrzeń.
We mgle robi się niepokojąco.
We mgle można się zgubić.
We mgle nie widać, co jest dalej i trudno podejmować rozważne decyzje.
We mgle rzeczywistość nabiera innych kształtów, proporcji, kolorów, znaczeń.
Myśląc o mgle przychodzi mi do głowy to, że może ona być metaforą również naszych stanów emocjonalnych, psychicznych.
Czasem mgłą mogą być bardzo silne emocje, które coś lub ktoś w nas wyzwala. (To nadal są NASZE emocje i my za nie odpowiadam – to tak na marginesie dla tych, którzy myślą, że to: „Przez nią/przez niego się tak czuję i to on/ona ma coś z tym zrobić, a najlepiej się zmienić”).
Te silne emocje takie jak np. strach, złość, ale też zauroczenie, ekscytacja potrafią, jak mgła ograniczyć nasze pole widzenia. Sprawić, że nie widzimy nic poza tą „mgłą”.
Mgła może być także związana z brakiem świadomości siebie. Coś się wydarza, a Ty nie wiesz czemu tak zareagowałaś/łeś, nie rozumiesz, co stoi za Twoją odpowiedzią, decyzją albo brakiem reakcji w danej chwili. Ta nieświadoma, niekontrolowana relacja może przynosić kolejne przykre uczucia takie jak wstyd, strach, poczucie winy, że się wybuchło, zraniło kogoś.
Jak poruszać się we mgle?
W trasie najczęściej zwalniasz, włączasz dodatkowe światła, zachowujesz większą odległość od poprzedniego auta.
W górach trzymasz się wyznaczonego szlaku, poruszasz się uważniej, spokojniej, nie zbaczasz z drogi, zwiększasz uważność na to co robisz.
Warto korzystać z tego w życiu.
Kiedy czujesz, że otacza Cię mgła silnych emocji, niezrozumienia samego siebie i swoich reakcji, zwolnij. Nie podejmuj długofalowych decyzji, przyglądaj się uważnie temu, co Cię otacza.
Może „doświetl” sytuację przez rozmowę z kimś, uwolnienie silnych emocji w bezpiecznej relacji.
Daj sobie czas, poczekaj aż mgła opadnie, aż znowu zobaczysz więcej i wyraźniej zanim podejmiesz jakieś ważne decyzje.
Być może pomocne będzie zwiększenie dystansu, zwłaszcza do osoby, która Cię „uruchomiła” – możesz wycofać się na chwilę, odejść na bezpieczną odległość, dać sobie przestrzeń na potrzebne manewry.
A może potrzeba też dystansu do siebie i swoich odczuć: „Tak czuję złość, smutek, strach, to moje uczucia, mam do nich prawo, ale nie muszą mnie zalać. Emocje jak mgła mijają z czasem. Poczekam, pooddycham, nie będę teraz się śpieszyć i podejmować decyzji czy nagłych działań”.
Zwiększ uważność na siebie, nazwij to, czego doświadczasz, spójrz na to trochę z boku: „Teraz jestem bardzo poruszona/poruszony, czuję dużo i silnie, to mnie otacza i wypełnia, ale poza tymi uczuciami jest dużo okoliczności, których teraz nie widzę i nie rozumiem. Potrzebuję czasu i spokoju. Mogę to przeczekać, żeby sprawdzić, co przyjdzie do mnie za chwilę, kiedy ta mgła opadnie.”
Warto też budować świadomość, co Cię „uruchamia”, co sprawia, że lądujesz we mgle, że przestajesz widzieć i rozumieć. Którego Twojego zranienia, trudnego doświadczenia dotyka ta sytuacja, co w Tobie przywołuje, do jakich doświadczeń się odwołuje? Zrozumienie siebie i swoich emocji to drogowskaz, znak niezbędny do tego, by się nie pogubić i by nie zboczyć z trasy. Ta świadomość jest bazą dojrzałego funkcjonowania, w którym nie odtwarzasz starych mechanizmów i schematów, ale oddzielasz to co z tam i wtedy od tego, co tu i teraz, żeby świadomie budować kontakt i relację, a nie przenosić dawne zranienia i krzywdy na kolejne osoby w Twoim życiu.
Bo kiedy mgła opada, robi się bezpieczniej, jaśniej, wyraźniej i spokojniej. Wtedy można planować dalsze trasy, wprowadzać nowe szlaki, eksplorować nieznane przestrzenia. Wtedy można podejmować świadome decyzje i odpowiedzialnie budować swoje życie i relacje.
Co jest mgłą w Twoim życiu? Jak sobie z nią radzisz?
Zapraszam na konsultację i terapię, po to, by wiedzieć więcej i wyraźniej i móc poruszać się w życiu swobodniej.